To the United Nations Human Rights Council,
We, the undersigned free expression and human rights organizations, write to you in response to the recent news that jailed Iranian Nobel Peace Prize Laureate Narges Mohammadi is in urgent need of medical care. Ahead of Iran’s review under the UN Human Rights Council’s Universal Periodic Review (UPR) mechanism, which takes place over the next two months in Geneva, we urge you to call on the Iranian authorities to grant Mohammadi a medical furlough on humanitarian grounds so that she is able to receive comprehensive and essential care for a range of serious medical conditions.
Mohammadi, a woman human rights defender, journalist, author, and deputy director and spokesperson of the Defenders of Human Rights Centre (DHRC) in Iran, has spent more than 10 years of her life in prison, with her current period of detention starting in November 2021. She is currently serving sentences totalling 13 years and nine months in prison, on charges including committing “propaganda activity against the state” and “collusion against state security.” An internationally renowned writer and activist, she is the recipient of numerous international awards for her tireless struggle for human rights, including the 2023 Nobel Peace Prize, the 2023 UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize, the 2023 PEN/Barbey Freedom to Write Award, and the 2022 Reporters Without Borders Prize for Courage.
Mohammadi’s health has deteriorated drastically during her long incarceration, most notably in 2022, when she suffered multiple heart attacks before ultimately being transferred to hospital for emergency heart surgery. In early October 2024, Mohammadi’s family expressed serious concerns regarding repeated refusals by Evin prison officials to transfer her to a hospital for appointments to carry out an angiography, an intervention that was prescribed by her cardiologist in March; she was finally allowed to attend an appointment on October 27, 2024. On November 3, her lawyer announced that during her recent medical visit, doctors discovered a bone lesion in her right leg suspected of being cancerous. Although Mohammadi underwent surgery to remove part of the bone in her lower leg, including a bone graft, on November 14, she was transferred back to prison after only two days, against her doctor’s advice and another request from her legal team that she be granted a medical furlough and sentence suspension. Years of imprisonment and months of solitary confinement have severely compromised Mohammadi’s health, leaving her with multiple serious conditions that cannot be addressed through a short, incomplete hospital visit.
Prison authorities’ withholding of essential urgent medical treatment from Mohammadi displays a callous disregard for her health and wellbeing under detention. Worryingly, her case is not unique, but is part of a systematic pattern of arbitrary medical neglect of prisoners, including human rights defenders, journalists, and writers. In a particularly egregious example, poet and filmmaker Baktash Abtin died in state custody in January 2022 after delays in being provided with timely medical care. The news of Mohammadi’s deteriorating medical condition comes amid a current wave of denying medical care to multiple prisoners of conscience in Iran, particularly less well-known detainees. We echo the recent call from 22 prisoners in the women’s ward of Evin Prison, in which they hold the Iranian government and judiciary responsible for creating the conditions whereby the lives of prisoners are put at grave risk, and appeal to international human rights stakeholders in joining them to push for change.
As Mohammadi marks the third anniversary of her unjust detention on November 16, we, the undersigned organizations, are making an urgent call for her full and unconditional release as she should not be in prison in the first place, and in the interim, to be granted an immediate medical furlough on humanitarian grounds, given the precarious state of her health and her need for comprehensive care. In addition, we urge that Iranian authorities stop the criminalization of human rights, and refrain from summoning human rights defenders, journalists, and writers to serve their prison sentences while their health situation is precarious.
We urge the UN Human Rights Council to ensure that the Iranian government commits to implementing without delay a recommendation that it accepted during the last UPR cycle five years ago, namely to ensure that “all individuals in custody receive adequate health care and treatment, including preventive measures, such as screening for medical conditions, free of charge and without discrimination.” Finally, we reiterate our broader call that all those unjustly detained for their human rights work, including expression, be immediately and unconditionally released, and urge the UN Human Rights Council and national and international stakeholders to join us in pressing the Iranian authorities to uphold the basic human rights of all Iranians, especially those who are being prosecuted for their human rights work.
Sincerely,
Abdorrahman Boroumand Center for Human Rights in Iran
All Human Rights for All in Iran
Association for the Human Rights of the Azerbaijani people in Iran (AHRAZ)
Baloch Activists Campaign
Balochistan Human Rights Group
Center for Human Rights in Iran
Chilean PEN Center
Coalition For Women In Journalism
Croatian PEN
Danish PEN
Defenders of Human Rights Centre (DHRC)
ECPM (Together against the death penalty)
English PEN
Femena
Freedom House
Free Nazanin Campaign
French PEN Club
Front Line Defenders
International Federation for Human Rights (FIDH)
Iran Human Rights
Iran Justice
Irish PEN/PEN na hÉireann
HÁWAR.help
Kurdistan Human Rights Association-Geneva (KMMK-G)
Kurdistan Human Rights Network
Kurdpa Human Rights Organization
League for the Defence of Human Rights in Iran (LDDHI)
Middle East Matters
Narges Foundation
PEN America
PEN Austria
PEN Canada
PEN Català
PEN Flanders Belgium
PEN International
PEN Melbourne
PEN Netherlands
PEN Norway
PEN Sweden
PEN Sydney
Raoul Wallenberg Centre for Human Rights
Reporters Without Borders (RSF)
San Miguel PEN
Shirin Ebadi, 2003 Nobel Peace Prize Laureate
United for Iran
World Organisation Against Torture (OMCT)
French PEN Club
ائتلاف آزادی نرگس از شورای حقوق بشر سازمان ملل درخواست میکند : برای آزادی فوری نرگس محمدی به دلایل پزشکی مداخله کنید
شورای حقوق بشر سازمان ملل،
ما، سازمانهای امضاکننده مدافع آزادی بیان و حقوق بشر، این نامه را در پاسخ به اخبار منتشر شده مبنی بر نیاز فوری نرگس محمدی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل، به مراقبتهای پزشکی مینویسیم. با توجه به بررسی وضعیت حقوق بشر ایران در چارچوب مکانیزم بررسی ادواری جهانی (UPR) شورای حقوق بشر سازمان ملل که طی دو ماه آینده در ژنو برگزار میشود، از شما میخواهیم از مقامات ایرانی بخواهید تا به دلایل انسانی به محمدی مرخصی درمانی اعطا کنند تا او بتواند از مراقبتهای پزشکی جامع و ضروری برای درمان شرایط وخیم جسمانی خود بهرهمند شود.
محمدی، مدافع حقوق بشر، روزنامهنگار، نویسنده و معاون سابق مرکز مدافعان حقوق بشر (DHRC) در ایران، بیش از ۱۰ سال از زندگی خود را در زندان سپری کرده و دوره فعلی بازداشت او از آبان ۱۴۰۰ آغاز شده است. او هماکنون به اتهاماتی نظیر «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «تبانی علیه امنیت کشور» به تحمل مجموعاً ۱۳ سال و ۹ ماه زندان محکوم شده است. محمدی که نویسنده و فعال برجسته بینالمللی است، دریافتکننده جوایز متعدد بینالمللی از جمله جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳، جایزه جهانی آزادی مطبوعات یونسکو/گییرمو کانو ۲۰۲۳، جایزه آزادی نوشتن PEN/Barbey ۲۰۲۳ و جایزه شجاعت خبرنگاران بدون مرز در سال ۲۰۲۲ است.
سلامتی محمدی طی دوران طولانی حبس به شدت آسیب دیده است. در سال ۱۴۰۱ او چندین بار دچار حمله قلبی شد و در نهایت برای جراحی اورژانسی قلب به بیمارستان منتقل گردید. در اوایل مهر ۱۴۰۳ خانواده محمدی نگرانی شدید خود را نسبت به امتناع مکرر مقامات زندان اوین از انتقال او به بیمارستان برای انجام آنژیوگرافی، که از سوی متخصص قلب او در اسفند ماه تجویز شده بود، ابراز کردند؛ وی در نهایت در تاریخ ۶ آبان ۱۴۰۳ به این قرار ملاقات پزشکی دست یافت. در ۱۳ آبان وکیل او اعلام کرد که در طول معاینه اخیر پزشکی، پزشکان یک ضایعه استخوانی مشکوک به سرطان در پای راست او کشف کردهاند. اگرچه محمدی تحت عمل جراحی برای برداشتن بخشی از استخوان پای خود، از جمله پیوند استخوان قرار گرفت، اما تنها دو روز پس از جراحی، برخلاف توصیه پزشکان و درخواست وکلای او برای مرخصی درمانی، به زندان بازگردانده شد.
رفتار مقامات زندان در محروم کردن محمدی از درمانهای پزشکی ضروری و فوری، بیتوجهی آشکار به سلامت و رفاه او در دوران حبس را نشان میدهد. این وضعیت نگرانکننده تنها محدود به او نیست و بخشی از یک الگوی سیستماتیک در بیتوجهی به نیازهای پزشکی زندانیان، از جمله مدافعان حقوق بشر، روزنامهنگاران و نویسندگان است. نمونهای تکاندهنده از این رفتار، مرگ شاعر و فیلمساز بکتاش آبتین در دی ماه ۱۴۰۰ در بازداشت دولتی، به دلیل تاخیر در ارائه مراقبتهای پزشکی بهموقع بود. اخبار وخامت وضعیت پزشکی محمدی در حالی منتشر میشود که همزمان موجی از محرومیت زندانیان عقیدتی کمتر شناختهشده از مراقبتهای پزشکی در ایران مشاهده میشود. ما با درخواست اخیر ۲۲ زندانی زن در بند زنان زندان اوین همصدا هستیم که حکومت و قوه قضاییه ایران را مسئول ایجاد شرایطی میدانند که جان زندانیان را در معرض خطر جدی قرار میدهد و از ذینفعان بینالمللی حقوق بشر درخواست میکنیم در راستای ایجاد تغییرات لازم همکاری کنند.
همزمان با سومین سالگرد بازداشت ناعادلانه محمدی در ۲۵ آبان ما، سازمانهای امضا کننده، درخواست فوری برای آزادی کامل و بیقیدوشرط او داریم، زیرا اساساً او نباید در زندان باشد. همچنین، در این مدت خواستار اعطای فوری مرخصی درمانی به دلایل انسانی هستیم، با توجه به وضعیت وخیم سلامتی او و نیازش به مراقبتهای پزشکی جامع. علاوه بر این، از مقامات ایرانی میخواهیم که جرمانگاری فعالیتهای حقوق بشری را متوقف کرده و از فراخواندن مدافعان حقوق بشر، روزنامهنگاران و نویسندگان برای اجرای احکام زندان در حالی که وضعیت سلامتی آنان در شرایط بحرانی است، خودداری کنند.
ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل میخواهیم اطمینان حاصل کند که دولت ایران بدون تأخیر توصیهای را که در چرخه قبلی بررسی ادواری جهانی پنج سال پیش پذیرفت، اجرا کند، مبنی بر اینکه «تمام افراد در بازداشت، مراقبتهای بهداشتی کافی و درمان مناسب از جمله اقدامات پیشگیرانه مانند غربالگری شرایط پزشکی را به صورت رایگان و بدون تبعیض دریافت کنند.» در نهایت، بار دیگر درخواست گسترده خود برای آزادی فوری و بیقیدوشرط تمام افرادی را که به دلیل فعالیتهای حقوق بشری، از جمله بیان عقاید، به ناحق بازداشت شدهاند، تکرار میکنیم و از شورای حقوق بشر سازمان ملل و سایر ذینفعان ملی و بینالمللی درخواست میکنیم که بر مقامات ایرانی برای رعایت حقوق بنیادین همه ایرانیان، بهویژه کسانی که به دلیل فعالیتهای حقوق بشری خود تحت پیگرد قرار گرفتهاند، فشار بیاورند.
